Wełniane Rękawiczki Amanitowe

Opis

Zima już chyba nikogo nie zaskoczyła, bo wiadomo, że po grzybowym sezonie przychodzi śnieg, pociągające nosy i lodowate paluszki.

Nic to! Bierzemy zimę ze wszystkimi urokami i znojami, bo przecież wiemy, ze bez niej wiosna nie byłaby taka piękna a na Słońce przyszłoby nam narzekać cały rok, miast stęsknić się za nim 😉

Ale jak nie o tym chciałam!

Rękawiczki poczyniłam z cudownie miękkiej wełny merino, a dokładniej rzecz ujmując są to mitenki, czyli takie bezpalczaste twory, co by można było nimi chwytać, dotykać, drapać i generalnie użytkować jak bądź.

Wełna merino ma to do siebie, że nadzwyczajnie wręcz grzeje i nie potrzebuje do tego być grubaśna. Mitenki w razie potrzeby “gołej ręki” można zsunąc na nadgarstek miast zdejmować i zgubić, jak to mamy w zwyczaju ( ja mam).

Rękawiczki mam generalnie w rozmiarze S/M i są rozciągliwe, więc o ile nie masz nadzwyczaj małych bądź bardzo dużych dłoni (model nr 10), to powinny pasować;

Długościowo każda jest ciut inna, różnice widoczne na zdjęciach. Niektóre rękawiczki maja wydłużoną część górną, która nachodzi wysoko na palce i można je wywinąć celem ukrócenia procederu zakrywania.

Co by tu jeszcze..?

A! wełna wysokogatunkowa upcyklowana, więc to się ceni, żeby cudowne, lecznicze runo owieczek nie uległo bezsensownej marnacji a mogło grzać, zdobić i sprawiać radość.

Dla tych, co nie wiedzo jak się z wełną obchodzić szybko powiem, że najlepiej prać ręcznie kropelką szamponu- to przecież włosy są! delikatnie wycisnąć w ręcznik i suszyć na płasko. Jak się skulkuje obskubać paluszkami z nudów na przystanku albo wyczesać np. starą szczoteczką do zębów. To nie poliester, ze po miesiącu wyglądać będzie jak… poliestrowa rękawiczka noszona miesiąc- sami wiecie zresztą, fujka!

To jest wielosezonowy, praktyczny i piękny bajer. Niech grzeje i cieszy!